Our story is like a group of sane logical adults who await
a stupid simple kid to shout from within the crowd
"but the king has no clothes!" so we can smile for a while.
حکایت ما شده مثل جماعت آدمای عاقل و بالغی که منتظرن
یه بچه خنگ و احمق بلند شه از بین جمعیت داد بزنه
"ولی پادشاه که لخته!" ما هم یه لبخندی بزنیم.